TERUGKIJKEN,
DAAR KRIJG JE EEN STIJVE NEK VAN


vrijdag 24 oktober 2008

Verjaardagskaart


Voor iemand van het scrapsiteforum heb ik een verjaardagskaart gemaakt. Intussen heeft zij hem ontvangen dus kan ik hem ook op mijn blog plaatsen.

Wie een kuil graaft voor een ander...

Het is alweer een poos geleden dat ik aan beide enkels ben geopereeerd. Na een ruime week in het ziekenhuis te hebben gebivakkeerd mocht ik naar huis waar ik destijds met heel veel geduld, op een bed voor het raam de dagen heb gesleten. Doordat beide benen waren ingegipst was ik nog minder mobiel dan een voortbewegende regenworm.
Gelukkig keek ik uit over mijn tuin, waardoor ik regelmatig getuige was van de avonturen, ruzies en vrijpartijen die mijn tuinbewoners beleefden. Heel soms probeerde ik zelfs een actieve rol te spelen in hun wereld. Zo ook in dit verhaal.

Er landt een spin, ik noem hem voor het gemak maar Sjakie, aan de buitenkant op het raamkozijn linksboven mijn hoofd. Al snel begint Sjakie aan het weven van een enorm web en ik kijk gefascineerd toe hoe zo’n klein beestje in staat is een web te weven waar hijzelf wel vele duizenden malen inpast. Moe gewerkt en ik neem aan hongerig na zoveel verricht werk neemt Sjakie plaats in zijn web. Hij kiest hier de strategisch goede positie namelijk precies in het midden. Sjakie en ik wachten beiden af wat er nu gaat gebeuren, ik verlies Sjakie en de directe omgeving geen moment uit het oog. Het duurt niet lang en het eerste slachtoffer dient zich aan. Kwiek komt er een kleine Sjakie aangelopen, hij kent het fenomeen webben en lijkt nergens van onder de indruk. Met ferme pas loopt hij over het web, Sjakie kijkt op en wacht af. Waarom hij afwacht is mij niet duidelijk, misschien vindt hij de afstand nog te ver immers hij is moe gewerkt! Of vindt hij zo’n klein Sjakie de moeite niet waard en wacht hij op een uitgebreider diner. Ik heb me er net mee verzoend dat er niets gebeurt of Sjakie bedenkt zich. Hij loopt snel op de kleine af en in een paar happen is kleine Sjakie niet meer. Ik denk erover na dat ik door dit plaatje wederom bevestig krijg dat in de natuur het recht van de sterkste geldt. Het is een wreed plaatje maar eerlijk is eerlijk, Sjakie was aan een maaltijd toe.

Niet lang daarna vliegt een vliegje regelrecht in het web, en ik zie dat Sjakie's honger nog niet gestild is. Dit gaat een flinke poos en een flink aantal insecten zo door. Maar dan verandert er iets, insecten raken verstrikt in het web, Sjakie loopt er naar toe, vreet iets met de beestjes uit, maar hij vreet ze niet op. Bij nader bestudering zie ik hoe de verschillende insecten hun doodsstrijd voeren en ik mag me vergissen of Sjakie heeft ze daarnet een handje geholpen door ze te vergiftigen. Ik raak geïrriteerd door dit schouwspel. ‘Verdorie, waarom helpt hij al deze dieren aan het eind, zij hebben ook een vader en moeder gehad’! Vanuit de kamer roep ik Sjakie toe, “genoeg is toch genoeg,” en “hebberd morgen is er weer een nieuwe dag!” Het kan zijn dat spinnen mensentaal niet verstaan of dat de thermopane beglazing mijn geroep niet doorlaat maar Sjakie trekt zich nergens iets van aan. Rotsjakie!
Dan landt er een huismus, ik noem hem Engeltje (van reddende engel) op mijn schutting, hij kijkt evenwel gefascineerd naar datgene wat zich binnen zijn en mijn gezichtsveld afspeelt. Hij hipt op de schutting en het lijkt of Engeltje een aanval voorbereid. Zou hij….? En jawel hoor, Engeltje hipt op, hij begint te vliegen (met een beetje fantasie lijkt ie op een valk) neemt vlak voor het web een duik en met een vloeiende beweging vangt hij Sjakie uit het web. Hap, slok en weg is Sjakie. Ik steek mijn duim op naar de mus en roep, “goed gedaan jong, als jij de zaak niet gered had was er geen insect meer in mijn tuin te bekennen.”

Engeltje landt op de andere schutting, hij heeft mijn opmerking gehoord en begint te vertellen, “tja dit was een uitgelezen kans, al jaren oefen ik om vanuit de lucht insecten te vangen. Overigens alle mussen proberen regelmatig insecten tijdens hun vlucht te vangen en eigenlijk weten wij allemaal dat het een toevalstreffer is wanneer je er echt eentje vangt, mij is het nog nooit gelukt. En toen landde ik op jouw schutting, nou ja de rest heb je kunnen zien, de spin zat in zijn web en was daardoor niet snel genoeg om te vluchten.” “Grappig hè?” zegt Engeltje, "wie een kuil graaft voor een ander….die valt er zelf in.” “Of,“ vraagt de mus mij “is het in dit geval wie een web weeft voor een ander die wordt zelf gevangen?” Tja daar kan je over discussiëren maar wij blijken hier beiden geen behoefte aan te hebben.
Engeltje zegt dat hij er vandoor gaat, hij klappert nog een keer met zijn vleugels en waarachtig met de souplesse van een valk vliegt hij weg en verdwijnt uit mijn gezichtsveld. Ik draai me om, wil even niet naar buiten kijken, ik wil nog nagenieten van dat wat ik zojuist beleefd heb.

Samen op pad

Naar aanleiding van een sketch door Janine geplaatst heb ik onderstaande LO gemaakt. Tijdens de meivakantie lopen broer Benjamin en zus Eva parmantig een eind voor ons uit. Deze foto heeft me als het ware 'gedwongen' om er een LO van te maken.










De sketch.



donderdag 16 oktober 2008

Sorry, sorry

Door allerlei persoonlijke omstandigheden heb ik 2 hele weken niets aan mijn weblog kunnen doen. Vanaf vandaag ga ik de draad weer oppakken. Het weekend van 3, 4 en 5 oktober ben ik naar een scrapweekend geweest van Scrapdelight in Geesteren. Ik heb een fantastisch weekend gehad en er veel geweldige meiden leren kennen.
Zaterdags werden er 3 workshops gegeven, waarin we 3 verschillende minialbums gingen maken. Eén van de resultaten zal ik nu plaatsen, de andere volgen.





















donderdag 2 oktober 2008

LOVE






Yes, ik heb meegedaan aan de kaartenwedstrijd van het scrapsiteforum. No ik heb (net) niet gewonnen. Nu de uitslag eenmaal bekend is mag ik mijn kaart publiceren dus hier is ie dan.....

Oh ja, ik wil Margret nog even feliciteren met het winnen van de wedstrijd.